Yıllar önce, tıfıl ve zayıf olduğum dönemler iş arkadaşımın odasına girip masasının alt tarafına saklandım. bekle allah bekle gelmiyor, sonra odanın kapısı açıldı biri girdi gibi oldu ama gelmedi masaya, biraz daha bekledim elim ayağım uyuştu, sonra diğer odadaki mustafa isimli arkadaşı aradım elemanı alıp odaya getirmesi için, rehberdeki başka mustafayı aramışım yıllardır görüşmediğim, adam numaramı falan silmiş, ben sessizce elemanı al odaya getir çabuk diyorum o ne diyosun birader diyor baktım anlaşamıyoruz kapattım, meğersem eleman odaya girmiş önceki kapı açılışında ama masaya değil misafir koltuklarının oraya çökmüş ortadaki masadaki dosyayı inceliyor. sesleri duyunca hayvan gibi korkmuş ne oluyor diye, o hafif hafif doğrulup elini masaya koyup altına bakmaya çabalarken ben zınk diye çıkınca ikimizde ananı s.kiyim nidalarıyla ruhumuzu teslim ediyorduk, hala bunu yazarken bile gülüyorum, bomba olaydı.
