sistemin parçası olduğunun farkında olmak her zaman aydınlanmayı getirmez insana. kabullenmeyi beraberinde getirir. sistemin nasıl işlediğini çözdüğünde ya da farkına vardığında kendini ona göre ayarlayıp nabza göre şerbet vermeye başlarsın. sistemin parçası olmaktan gurur duyarak kendine bir statü sağlarsın. bu da seni bazılarına göre "yalaka ya da yandaş" yapar.
sisteme karşı gelenleri ise (köroğlu, robin hood, william wallece, william tell, geronimo, bulgaryalı ali, ustura kemal, zorro) insanlar sever. onlara imrenirler, onları överler, onlar gibi olmak isterler ama iş bu kahramanların yaptığı gibi sisteme karşı gelmeye ve bu sistemin yanlışlığını savunmaya gelince "cesaretleri ve basiretleri" bağlanır.
bana dokunmayan sistem bin yaşasın mantığı hızla yayılır ve iş sürü psikolojisine uymaya gider.
bir şeylerin farkına varan ama değiştiremeyen insanlar genelde hasta olup sürünürken, bir şeylerin farkına varan ama değiştirmeyip kendini değiştirenler, sisteme kendini adapte edenler kimilerine göre sağlıklı kimilerine göre hastalıklı bir yaşam sürerler. ama sistem hep yerindedir.
sonuç; herkes yine elinden geleni yaşar, parasından geleni yaşar, dilinden geleni yaşar.
