"beslemek" kelimesinden kasıt, evde birlikte yaşamak ise; hiçbiri. hiçbir hayvanı alıp, sırf ben onu seviyorum diye benimle birlikte yaşamaya mahkum etmedim.
insan denen varlık severken bile bencil. bir hayvan seviyor, bir kuşu mesela. alıyor kuşu, evindeki bir kafese koyuyor. diyor ki kuşa "ben seninle birlikte yaşamak istiyorum, senin burada olman bana keyif veriyor". burada 2 dakika durup düşünmüyor, "yahu bu kuş şu kafesin içinde yaşamaktan memnun mu? acaba" diye.
niye sevdiğimiz bir hayvanı alıp, sırf biz onu seviyoruz diye, onu bizimle yaşamaya mecbur bırakıyoruz? niye sevdiğimiz bir kuşu alıp evimizdeki bir kafese tıkıyoruz? kafesimize koymadığımız kuşları sevmemiz için önümüzde bir engel mi var? yok. ama işte, bencillik duygusu sevgimize bile bulaşmış. seviyorsak, bizimle olacak. bizimle olmayanı, ağaçtaki kuşu mesela, sevemiyoruz.
belki doğa bir hayvan için keyif yeri değil. belki doğada yiyecek bulmak zor. ama bu, "e doğada olsa zor yaşayacak. evde yaşayınca rahat yaşıyor, evcil hayvan sonuçta" demek için, bir kuşu alıp kafese tıkmak için geçerli bir sebep değil. eğer kuşları seviyorsanız, birkaçını evde kafese tıkmak yerine hergün balkonunuza ekmek kırıntısı bırakabilirsiniz.
ama yok, "beslemek" kelimesinden kasıt, bildiğimiz anlamda yiyecek vermek ise, kuş da besledim, kedi de, köpek de, keçi de, tavuk da.
