sokaklarda ailem ya da soydaşlarım ile çatır çatır abhazca konuşarak çok kültürlü bir yapıya sahip bir ülkedeki durumu ortaya koyarak çürüttüğüm başlık. lakin ne var ki mesele türkçe dışında bir dil konuşmak değil. mesele o dili insan gibi konuşmakta.
kürtler gibiler bağıra bağıra ve avaz avaz konuşarak görgüsüzlük yapmaktadır.
bizler ise insanlara ayıp olmasın diye gayet düşük bir tonda konuşuruz. bu korktuğumuzdan mı? yoo. aksine, örf ve adetlerimize verdiğimiz değerdendir. insana saygı bizde esastır çünkü. ne olursa olsun. ama insana.
