çocukluğumun 4 yılının geçtiği istanbul ilçesi. 1990lı yılların ikinci yarısı bulundum güngören'de. o zamanlar ilkokula giden**, sokakta koşturan bir velettim. henüz tamamı beton değildi mahallemizin. arada bikaç arsa vardı oynayabileceğimiz. bir inşaat vardı kumları üstünde güreştiğimiz. en son gittiğimde ise boş arazi göremedim, her yer bina. * istanbuldan bahsediyoruz şaşılacak bir şey değil tabiki.
köyiçine giderdik evin ihtiyaçlarını karşılamak için. pasajda* tem market açılmıştı hatırlıyorum. birkaç yıl hizmet verdi sonra kapandı. ayrıca zincirleme halinde ocakbaşı restorantları görebilirsiniz köyiçinde, tabi biz taşındıktan sonra açılmış bunlar.
pazar pazarını hatırlıyorum; bir yokuş boyunca boylu boyuna uzanan sıkı bir kalabalık ve gürültü, tüm pazar yerleri gibi.
nüfus yapısı çok karışıktır, ülkenin her yerinden vatandaşa rastlayabilirsiniz. oldukça kalabalıktır. güvenlik açısından ise pek tekin bir yer olduğu söylenemez.
ulaşım açısından raylı sistem kucak kucağa gidilen minibüs yolculuklarına kıyasla çok iyi bir gelişme.* ekonomik durumumuz elverdiği ölçüde en fazla bakırköy ve yakın ilçelere doğru yapılan yolculuklar vs. hey gidi hey. aklıma tonla anı geliyor neyse konuyu dağıtmayalım.
nihayetinde; sosyo-ekonomik yapısı, karmaşıklığı, eğitim kurumlarının kalitesi gibi yaşamınızı etkileyecek birçok etmen açısından değerlendirildiğinde kesinlikle yaşanılası bir yer değil. iyi ki memlekete geri dönüş yapmışız zamanında diyorum.
