1931 yılında bu bakış açısıyla ve bu konuyla filmde çekiliyor işte. Günümüzde bile rastlayamadığımız derinlikte bir pedofili konusu, kısıtlı imkanlara rağmen bir başyapıt haline gelmiş. Ancak filmin ilk yarısı daha çok tartışmalar şeklinde geçiyor. Pedofili hastalığı olan bir insanın bakış açısına fazla inilmemiş. O konu derinliği ilk yarıda maalesef ki sağlanamamış. Ancak ilk yarısından sonra öyle bir tempo esir alıyor ki filmi merak uyandırmaya başlıyor olaylar. Halkın önünde yargılanan bir psikopat ve onun yaşadıklarını kendi ağzından dinleyebiliyoruz. Tabii bu arada halkın değer yargıları da gözardı edilmemiş. Çocukların ne kadar değerli olduklarını ve onlara zarar veren birinin cezasının mutlaka ölüm olacağını düşünüyorlar. Bunu yaparken kanunlar önemli olmuyor. Çünkü kişiler adalet kavramını yaşadıkları acı çerçevesinde yeniden tasarlıyorlar. Artık bu yargılara göre hareket etmek istiyorlar. Aslında her şey çok kısa ve basit bir şekilde filmin sonuna indirgenmiş diyebilirim. Eğer filmde kişinin bakış açısıyla yaşadıkları, işledikleri suçlar büyük bir derinlik içerisinde işlenseydi kesinlikle çok daha değerli olacaktı gözümde. Zaten pedofili hastası karakteri çok iyi seçmişler. Manda gözü edasıyla bakışları verdiği hastalığın ruhsal bir yansıması niteliğinde. Filmin ilk yarısı imparatorluk dönemi, ikinci yarısı ise makineleşmeye geçiş dönemidir benim için.
