hani yeni bir defter alırsın ya, hani ilk sayfasına güzel yazmaya çalışırsın ya, cetvelle kırmızı çizgi çekip, ataçlarla yanlarını tutturursun ya, sabırla, itinayla özen gösterirsin ya hani.. katlanmasın, kırışmasın diye elinden geleni yaparsın...
he işte, sonra o ilk sayfa biter ve buruk bir şekilde arka sayfaya geçersin.. defterin ortalarına gelince de iyice kötüleşir yazın. o düzen, o özen kalmaz artık.. aşkta böyle bir şeydir işte.. aşıkken söylediğin o güzel laflar, o güzel iltifatlar zamanla yerini kötü sözlere, kötü küfürlere bırakır. tıpkı arka sayfaya geçince yazının kötüleştiği gibi... saygı kalmaz çünkü ... heves azalır, ilgi ve sevgi biter... kalp gibi o ataçta düşer kıyıdan. usul usul sessiz sedasız...
hep aynı özenle yazsak keşke.
tıpkı ilk sayfadaki sevinçle.
fırlatıp atmasak köşeye
değer versek o kalbe,
o deftere...
