özgüven kendini ifade edebilme konusunda ilk sırada yer alan husustur. lakin herşeyde olduğu gibi bu hususda da fazlası insanın itin bir tarafına sokup çıkarır.
öyle bir şeym ki kendine olan özgüveni az olan kişiler başkarını örnek alabiliyorlar; onlar gibi olma çabası değildir bu aslında; taklit yöntemiyle belkide bir şeyleri başarabilme çabasıdır söz konusu. tabi ki bu da hoş değildir; ama bir yerden başlamak lazım...
neyse... bazıları da vardır ki kendine olan özgüvenleri bir zamandan sonra kendilerini kendilerine unutturur. o özgüven ; ben herşeyi yapabilirim, ben herşeyi başarabilirim, ben söylediysem tamamdır, benim yanlış yapma gibi bi şeçeneğim yokgibi zırvalara kapı açabilir. özgüven bu boyuta geldiğinde bir maske geçer o insan yüzlü sufata (surata).
g*tü kalkan bu şahsa göre bu seferde söylenen her söz; yani kendi düşüncesine ters düşen her söz yanlıştır ona göre; belkide bu meydan okumaya meyil verir ya da taraf tutmaya zorlamaya...
velhasıl özgüven olmazsa olmaz/olmamalıdır; ama aşarıya kaçmakla aşşağılanmak ve aşşağılamak kaçımılmazdır. insana kendini unutturur allah muhafaza...
