ne olur yüzüme bakarak gercekten yürekten istediğini söylesen? bir hic uğruna harcadığım onca sey, yokluğuna, hayatımdaki boşluğuna yetebildi mi de, benden daha cok acı cekmemi istiyorsun. bir hoscakal diyemeden unuttum seni, yanılmısım dedim iyilikleri kötülükleri bir kenara iterek, ben buraya neden geldim ki dedim o an sırtını dönüp giderken sen ben oraya neden geldiğimi bile anımsamıyordum, o derece hızlı bir hafıza kaybıydın. cok hızlı bir şekilde yasadıgımdan utandım, yolun ortasında dizleri üstünde yalnızdım, aglıyordum, hıckırıyordum. napıyorum dedim, demez olaydım, hatırladım, isyan ettim. yagmur damlaları hafifce yüzümü oksuyordu. kalktım, pesinden kostum, yoruldum, nefes nefeseydim. cılgınlar gibi seni arıyordum sokaklarda. pantolonumun pacaları ıslandı kosarken, üzerimdeki kıyafetler dar gelmeye basladı. yakamı gevsettim derin nefesler alırken hıckırıyordum hala. üzerimde hicbir şey yoktu artık, metamorfoz gecirdim adeta bir kelebek gibi yırtıp attım üzerimdeki tüm kıyafetleri, parcalanmıs gururumu önemsemedim hic, gereksizdi. üsüyordum, titriyordum be arıyordum bos umutlarla...
