bizim yerimizin asya elemeleri olması gerektiğini gösteren mücadele, gerçi orda da japonya ve güney kore bizden daha üstünler ama işte bir umut.
çoğu maçta kazanmaya ihtiyacı olan takım kalesinde gol gördükten sonra çöker biz ise golü atınca çöktük ve o dakikaya kadar 'bu muymuş la macarların milli takımı' dediğim takım elini kolunu sallaya sallaya 3 adet gol yağladı. yani abdullah hoca veya oyuncular suçlanabilir elbette ama grubun birinci üçüncü ve dördüncü torba takımlarına yenilmemiz, üstelik kadromuzda bu kadar kaliteli futbolcu varken, sorunun çok farklı olduğunu söylüyor.
sakatlıklar da var elbette ama rakibin en önemli ismi 33 yaşına gelmiş ve oynadığı en büyük kulüpler de ingilterede küme düşmeme mücadelesi veren takımlar. kendi takımımıza bakıyoruz;
volkan demirel: türkiyedeki yorumcular tarafından dünyanın en iyi on kalecisinden biri olarak gösteriliyor.
hamit altıntop: kariyerinde schalke, bayern münih ve real madrid var ve halen şampiyonlar liginde oynayan gs de oynuyor.
egemen korkmaz: türkiyenin büyük tabir edilen üç takımında oynamış ve oynadığı her takımda defansın toparlayıcısı olmuş.
emre belözoğlu: yine kariyerinde inter, newcastle, fb gibi takımlar var ve şu yaşında atletico gibi bir takıma transfer oluyor.
nuri şahin: genç yaşına rağmen dortmund, real madrid ve liverpool formaları giymiş ve dortmundun uzun yıllar süren şampiyonluk özlemini gidermiş.
bu beş adamın yanına anadoludan herhangi altı oyuncuyu eklersen ekle bu takım macaristana karşı açık favoridir, kaldı ki diğer oyuncuların da psg, werder bremen, leverkusen, hamburg gibi avrupanın önemli liglerinde kalburüstü takımlarda forma giyen/giymiş olanlar var. anlıyoruz ki oyuncularımız yeteri kadar istekli ve hırslı değiller, bunu bir namus meselesi yapmamışlar çünkü verilmesi planlanan prim hakkında tek kelime edilmedi.
