kimseye açıklanamayan fobidir. yaklaşık bir buçuk saattir odama giremiyorum bu şerefsiz yaratık yüzünden. üstüne bir de sinirden ağladım mı sana. hatta samimi söylüyorum eğer odamdan çıktığını gözlerimle görmesem yarın derse gidemezdim eşyalarımı alamadığım için. tüm aile bireylerini uykusundan uyandırdım bir de güzel azar işittim "acizmişim". psikoloji bilimindeki koskoca fobi kavramını hiçe sayan bir annem var sözlük. bir de gelip "küçücük kelebek napacak" diyenlerin kafasına süpürge indirmek istiyorum. elbet bişey yapmaz ısırıp kolumun birini götürecek hali yok tabi korku bu la korku. neyse ne kadar dolmuşum ben mına koduğumun kelebeği yüzünden. azcık rahatladım galiba.
