elektronik seviyorum seni
birden fazla kez ve kronik
sevip bıraktığım yerden
başlıyorum tekrar
gülünce güllere sığmıyor yüzün
yüzüne bakmaya kıyamıyor hüznüm
bil bakalım bu gökyüzünün
bur'da ne işi var
ya deniz, o neden bu kadar sessiz
bir hile olmalı
her şey nasıl sorunsuz gider
fişi tak ve görsene
içimin dehlizlerinden
bir nehir palazlandı
ilk kez uçuyordum seni
gözlerin öyle derindi ki
biri ardımdan itmedi
sırtım sıvazlandı
düştüm isteyerek
topladım yıldızlarını gözlerindeki şehrin
gökyüzünden topladım rüya meyveleri gibi
öyle çoğul ve sarsıcı çekiyordu ki beni
bıraktım sesinin dipsiz uçurumuna kendimi
elektronik seviyorum seni
birden fazla kez ve kronik
bıraksam alyuvarlarım da sevecek
kanım belki seni taşıyordur hücrelerime
olmazsan nasıl can bulurum damarlarımda
ben senin yerine
sevip bıraktığım yerden
başlıyorum tekrar
ödünç verilmiş bir güneş gibi
bulut ülkesine
hâlâ uçmak isterim derinlerine
rüzgârlı gözlerinin
yıldızlı gözlerinin
sonsuzlu gözlerinin
bir yolu olmalı
her şey nasıl sorunsuz gider
fişi tak ve görsene
elektronik seviyorum seni
birden fazla kez ve kronik
dümdüz ütüleniyor dikenlerim
sıcak merhametinde eriyorum
nefesinle can veriyorum, ironik
seni bir kez daha görsem diyorum
beni böyle terketme üzülüyorum
elektronik seviyorum seni
küs yağmurlarda kalınca bozuluyorum
