yurdum insanının düştüğü çelişkidir. birincisi kemalizm, aslında atatükçü olmayan ama atatürk' ün bu ülke için yaptıklarının arkasına saklanarak bu ülkeyi zaten sevmeyen, sevse bile kendi cebini doldurmayı, üç kağıtla insanları kandırmayı vatan sevgisine tercih eden kişilerin var olduğunu iddia ettikleri ve göstermelik olarak bağlı oldukları siyasi bir akımdır. ikincisi atatürkçü olmak dindarlık için bir engel değildir. her dinine bağlı zat-ı muhterem dinini istediği gibi yaşayıp aynı zamanda atatürkçü de olabilir. ki zaten peygamber efendimiz hz. muhammed ' iki günü müsavi olan ziyandadır. ' demiştir ki bu da atatürk' ün kalıplaşmama, çalışma ve yılmama ilkesi yani inkılapçılık ilkesini derleyen bir söz niteliğinde. şimdi kalkıp dangalak, dangalak 'atatürk' ü, hz.muhammed le bir mi tutuyorsun deyyus?' diyenler çıkar. onlara ithafen, atatürk bizler gibi aciz bir kuldu, çoğumuzdan farkı aklı selimdi. aklını kullanırdı. peygamber efendimizden zaten sual olunmaz. peygamber efendimizin sarfettiği cümle durumu özetle gayet iyi açıkladığı için örnek olarak değinilmiştir. üçüncüsü düşünmeyi beceremeyip, düşündüğünü sanan kişilerin ve eline kuran-ı kerim' i veyahut türkçe mealini dahi alıp okumamışların din alimi olduğu ülkede bu tür yanılgılar doğaldır. dinini göstermelik veya birilerinin gözüne soka soka yaşamayanların dinsiz, zındık kabul edilmesi de gerçekten ne kadar dindar bir toplum olduğumuzun bariz örneğidir ki atalarına bile hürmetleri olmayan bu şahıslar ' parayla imanın kimde olduğu bilinmez ' sözünü anca türkçe ders kitaplarında görür, hatırlarlar.
