bilgi donanımları her hallerinden belli olan yazarların; bunları, evrensel değerlere bir geçiş köprüsü olarak kullanamamalarını ya da kullanmak istemeyişlerini anlamak gerçekten güç!
aidiyet söylemi ve gerekleri belli bir noktaya kadar kabul edilebilir ancak, düşünüyorum da; bacağından halatla bir jipin tamponuna bağlanmış ve yerlerde sürüklenerek en yakın birliğe taşınan, 20-25 yaşlarında, üstelik bu ülkenin vatandaşı olan 3-4 gencecik insanın ölü bedenlerini izleyip bundan etkilenmemek, üzüntü duymamak, bu birikimde ve donanımda insanlar için nasıl mümkün olabiliyor?
onlar, kimi zaman, insanlık onuruna yakışmayan ve vicdan müessesesinin temel doktrini niteliğindeki hümanizmin tüm ilkeleri ile çelişen, hatta taban-tabana zıtlaşan, adeta beyinleri yıkanmış birer fanatik milliyetçi haline nasıl dönüşebiliyorlar?
m.ö. 1700'lü yıllara dayanan ve kısasa-kısas prensibini esas alan hammurabi kanunlarını m.s. 2000'lerde savunan bir zihniyeti desteklemek, bilgi sahibi olmadan fikir sahibi olanlar için belki mümkündür ancak, fundathen gibiler için değil.
onun gibilere; "mehmet'lerimi öldürenler için her türlü eziyet azdır, onlara eziyet etmek adeta farzdır." türünden, her ne kadar amaçlanmamış olsa da buram-buram popülizm kokan yaklaşımlar yaraşmaz, eğriti durur, sırıtır.
patates çuvalında hıyar taşınırsa kimse fark etmez ama bir insan, kendi üzerinde patates çuvalı taşıyorsa herkes fark eder. zira çuval, giysi olarak insana yakışmaz.
