aklıma gelen bazı mide bulandırıcı hayal ve anılar için kendime çok kızıyorum, allaha bunun için yalvarıyorum, ben gaflet halinde bu iğrenç şeylere tamah ettim, zaaf gösterdim, bunları sök at hafızamdan, aklımdan, kalbimden diye. yoksa insanlara itimatım güvenim kalmayacak. bu güvensizliğin aslında, ben kaynaklı, güven verememeden kaynaklandığının da farkındayım.
kendi kendime aşabileceğim problemler değil. o kadar kötü sahneye, hikayeye, anıya şahit oldum ki her biri masumiyetimden ve insanlığın masumiyetine dair inancımdan bir parça söküp aldılar. kararmış kalpli biri oldum çıktım.
bütün bu masum ve temiz dünyanın tekrar zihnimde yer etmesini istiyorum. ilkokula yeni başladığım dünyayı istiyorum, lise 2 de okul servisinde eve dönerken hayal ettiğim gelecektek dünyamı istiyorum...
belki hayatıma girecek masum ve temiz birisi olacaktır bunun miladı ama ben buna layık değilim hissediyorum. aklım zihnim kalbim o kadar kirle ve ziftle dolu ki, o insanı da kirletir, onun de masum ve temiz hayallerini kirletirim diye korkuyorum ürperiyorum.
öyle bir şey olmadan önce temizlenmek hafızamın silinmesini istiyorum.
pişmanlık ve tövbe had safhada. keşke olmasaydı dediğim, keşke acımasaydım,üzülmeseydim, müsade etmeseydim bu kadar şeye dediğim bir sürü şey.
tekrardan temiz bir zihin, kalp ve hayal dileğim...
