iki türlüsünü de yaşamış birisi olarak bırakında yorum yapayım;
efendim üniversite aileyle birlikte okunamaz görüşünü savunanların önemli bir bölümü, istanbul, izmir, ankara gibi büyükşehirlerde yaşayanlardır. bu elemanlar çok doğaldır ki öss de bir boğaziçi bilgisayar a, odtü makine'ye ya da ege tıp a yerleşemeyip kapağı misal eskişehir gibi* bir anadolu kasabasına atınca kendilerini avutmak adına ''ağbi üniversite dışarıda okunur'' ayağı yaparlar. ulan hıyar ailen istanbul da, sana; ''gel istanbul hukuk a gir'' deseler gitmicen mi? geriye kalanların önemli bir bölümü erkekler için kız düşürebilme kızlar içinse alemlere akabilme özgürlüğünü düşünenlerdir. kızların baskı gördüğü toplum yapımızı bildiğimden şehir dışında okumak isteyen kızlara ses çıkarmıyor ama ulan erkekler ''lan oğlum sen zaten yeteneksizsen tasnik i mesanin burada da elinden ileriye gitmeyecektir'' demekten kendimi alamıyorum. bir de olaya sözüm ona daha ciddi yaklaşıp ''ben kendim ayaklarım üzerinde durmayı öğreniyorum'' dallamalığını vurgulayanlar var. emin ol her ay babanın gönderdiği yüklü miktar parayı tüketirken çok ayaklarının üzerinde duruyorsun. hayat; -şanslıyım(!) özel yurtta kalıyorum- 55 tane sapla aynı çatı altında, 5 tane kıllı börklü herifle aynı odada yatmak değil! hayat sabah 10 da lig tv'yi açıp boluspor ile çemişgezekspor un bile maçlarını izleyen sığırlarla aynı ortamı paylaşmak değil. hayat insan midesini geçtik hayvan işkembesinden çıkmış gibi kokan boklu tuvaletlerde yıkanmak değil. eğer sen üniversite okuduktan sonra bile böyle bir hayat hayal ediyorsan zaten yanmışsın. okulu bırak en yakın inşaatta işe başla derim. meslek edinirsin belki. uzun lafın kısası üniversiteyi dışarıda okumak hayatı öğrenmek değil. bunu savunmak akıllılık değil. şehir halkının gözünde sadece bir ticari meta, müşteri olmak eğitim gibi kutsal bir iş adına kabul edilebilecek birşey değil.
