yıllar sonra hepimizin duyma ihtimali olan acılarla dolu cümle..
doğmadan evvel mavilerle bezenen odası, babaannesinin ördüğü minik mavi yelek, babasının feneriumdan özenle seçip aldığı minik fenerbahçe tulumu, amcasının aldığı küçük kamyonetler ve doğduktan sonra "aslan oğlum" diye boy boy çıplak fotoğrafları çekilmesine, doğduğu andan itibaren o minik penisini sokacak delik araması öğretilmesine rağmen inatla koca bir adam, koca bir erkek olduğunda tüm toplumsal dayatmaları reddedip "ben eşcinselim anne" diyebilecek kadar da cesur bir erkek evlattır.
acıdır.. çünkü diğerlerinden farklı olanı sindirmeye alışkın türk toplumuna farklılıklarını kabul ettirmekle yitip gidecektir ömrü. belki de sevdiği adamın elini tutamadan içinde kalacaktır uktesi, belki de sevmelere doyamadığın bir tanecik oğluşunu kör bir bıçakla kendi kanından, canından babası sırtından vuracaktır!
bir annenin en zor imtihanıdır belki de şu hayatta. kocası, babası, kardeşleri, komşuları herkesi karşısına alır da bir anne oğlunu yem etmez kimselere cinsel tercihinden dolayı. etmemeli!
