şahsıma kalırsa zırvalıktan öteye geçmeyecek bir tespittir. yaşadığım olayı aktarayım efendim sizlere.
Uzun bir bisiklet yolculuğuna çıkmış idim. sabah saat 6 da yoldaydım. öğleden sonra 2 gibi varmak istediğim yere vardım ve çantamda olan bir kaç parça yiyeceği atıştırdım. geri dönüş yolculuğuna çıktığımda güneş dolayısıyla epey terledim. Acıktım ve susadım. en son çare bir ağacın gövdesine yaslanıp bir sigara yaktım ve gözlerimi kapattım. Sadece dinlenmek istiyordum. Birden yanımda 60 70 yaşlarında yanında katırı ve çoban köpekleriyle bir amca bitti. o da oturdu yanıma sohbet etmeye başladık. Ettiğimiz muhabbette pek tatlı gidiyordu. bu arada ismi hüseyin amca idi. hüseyin amcada daha güneş doğmadan koyunlarını, köpeklerini ve yüklerini taşıdığı katırını alıp gütmeye gidiyormuş. bohçasından yarım ekmek arası peynirini çıkarttı. daha ben ağzımı açmadan 2 ye böldü ve muhabbetimize kaldığımız yerden devam ettik. hâlen o yolculuğa çıkarım hüseyin amcamla oturup bir iki muhabbet edebilmek için.
Biraz uzattım ama diyeceğim şudur. Köylü dediğimiz insanlar hayatlarında zerre kadar alçaklık, yapmacıklık görmemiş insanlardır. Bundan ötürü samimidirler, cana yakındırlar.
