berbat bir durumdur. sosyal baskıya hiç girmiyorum. hamdolsun hiç işsiz kalmadım, boşta kalmamak için inşaatlarda elektrik hatları bile açtım, elimde keserle sabah 7'den akşam 9'lara kadar yevmiye hesabı çalıştım. mutemetlik yaptım falan filan.
şimdi mahallemdeki gençlere bakıyorum mesela iktisat bitirmiş, o banka senin bu banka benim sırtındatakım elbiseyle geziniyorlar, döndüklerinde ise ağızlarında tek bir cümle;
-hava gazı abi! arayacaklarmış.
sırf bu işsizlik parasızlık yüzünden evlenmeyi düşündükleri insanla yollarını ayıranları da gördüm, iş bulamadı diye alnına tabancayı dayayıp gencecik yaşında canına kıyan öğretmenleri de. yazık çok yazık.
inşaatlarda çalıştığım sıralar bir usta başı vardı. muhabbeti güzel babacan bir adam. bak oğlum, parasız adam adam değildir derdi. yalnız bunu kinaye olsun diye söylerdi, o fikri savunduğundan değil. hakikatende öyle, cebinde paran varsa iyi kötü de bir iş sahibisiysen ailen bile farklı davranıyor yeri geldimi.
mesela para gitmesin diye öğlen bisküvi çay takılıyorsun iş buldun mu ya da iş görüşmelerine giderken anasının nikahına yürüyorsun para gitmesin diye. hele ki sigara kullanıyorsan yandığının resmidir. tamam kıt zamanda sigara belki lüks ama zaten canın sıkkın bir uğraşında sigara. yapılan iyilik söylenmez belki ama mahallemde tahminen 6 kiş işsiz ve üniversite mezunu çocuklar, birini bu yok zamanda kpss kursuna gönderiyorum, diğerini şimdilik yanıma aldım, bir iş bulana kadar kenelensin gariban. bir diğerini nüfusuma alsam yeridir. parasız bırakmamaya çalışıyorum. eziliyor çocuk görüyorum halini.
mesela babası geçenlerde konuşurken duymuş, ya iş bulsun ya da evden gitsin! koskoca adam hüngür hüngür ağlıyor karşımda. bir de kyk borcu var ki ne siz sorun ne de ben söyleyeyim.
hiçbirinizin suçu yok gençler, sizlere inanıyorum. ama işsizm diye ilk bulduğunuz yere girmeyin, sömürürler sizleri, dikkatli adım atın ve asla yitirmeyin umudunuzu. allah büyük.
