ideolojilerle ve "artık sonları mı geldi acaba" şeklindeki tartışmalarla ilgili çok ilginç bulduğum bir noktayı aktarmak istiyorum.
"geleneksel bir alman tuvaletinde, suyu döktükten sonra bokun içinde kaybolduğu delik bayağı öndedir, böylece bok kaybolup gitmeden önce onu koklayabilir ve hastalık izlerini araştırabiliriz. oysa tipik fransız tuvaletinde, delik arkadadır: bokun mümkün olduğunca çabuk ortadan kaybolacağı varsayılır. son olarak, amerikan tuvaleti bu iki karşıt kutup arasında bir tür sentez, bir orta yol sunar- tuvalet havzası su doludur, yani bok yukarıda yüzer, görülebilir ama araştırılamaz. bu versiyonların hiçbirinin salt yarar terimleriyle izah edilemeyeceği açıktır: burada öznenin bedenin içinden gelen nahoş dışkıyla nasıl ilişki kurması gerektiğine dair belli bir ideolojik algılama açıkça seçilmektedir. nitekim bir akademisyen, bir yuvarlak masa toplantısında kolayca ideoloji sonrası bir evrende yaşadığımızı iddia etse de, hararetli tartışmalardan sonra ayak yolunu ziyaret ettiği anda yine ideolojiye batar."
slavoj zizek, siyasi bir kategori olarak fantazi: lacancı bir yaklaşım, kırılgan temas içinde, sayfa 145-6
