Osmanlı Devleti, Rumeli tarafında genişlemeye başlayınca, daimî bir orduya ihtiyaç duyuldu. Savaşta esir alınan askerî şartlara uygun Hıristiyan çocukları, islâm terbiyesiyle yetiştirilerek yeni bir askerî sınıf meydana getirildi. Bu uygulamayı ilk olarak Orhan Gazi'nin oğlu Şehzade Süleyman Paşa'nın başlattığı rivayet edilmektedir. Bu askerî sınıf, yeniçeri ocağının kurulmasına kadar, Osmanlı Devletinin tek ve muntazam ordusu olarak kaldı.
Orhan Beyin vefatından sonra yerine geçen Sultan Birinci Murad Han, Çandarlı Kara Halili; yeniçeri ve acemi ocaklarını kurmakla vazifelendirdi. Molla Rüstem Karamânî ile birlikte bu işi başarıyla yürüten Çandarlı Kara Halil, devlet hazinesi ve devletin malî teşkilatını da kurup çeşitli düzenlemeler yaptı. Yeniçeri ocağına asker yetiştirecek ilk acemi ocağı, Geliboluda kuruldu. islâm hukukunda, harpte elde edilen esir ve ganimetlerin beşte birinin beytülmâle ait olması hükmüne dayanılarak Pençik Kanunu çıkarıldı. Bu kanunla, savaşlarda elde edilen her beş esirden biri devlet hesabına ve asker ihtiyacına göre acemi oğlanı olarak alındı. Daha sonra Devşirme Kanunu çıkarılarak, pençik oğlanından başka, devşirme ismiyle, Rumeli tarafındaki Osmanlı tebaası olan Hıristiyanların çocuklarından da acemi oğlanı alınması kararlaştırıldı. Sonraki yıllarda bu kanun Anadoludaki Hıristiyan tebaaya da uygulandı. Tespit edilen esaslara göre acemi oğlanları yetiştirildi. Muhtelif hizmetlerde bulunan acemilerin yeniçeri ocağına kayıt ve kabullerine çıkma veya kapıya çıkma adı verilirdi. Bunların kapıya çıkmaları umumiyetle sekiz yılda bir yapılırdı. Bu müddeti dolan acemi oğlanlarının isimleri, istanbul ağası tarafından düzenlenen defterlere kaydedilir ve yeniçeri ağasına sunulurdu.
196 ortadan ibaret olan bu askeri sınıfın teşekkülü dönemin teşkilatçılık anlayışınada iyi bir ışık tutmaktadır.Her ortanın çorbacı denilen bir kumandanı, odabaşı denilen bir kumandan muavini, Vekilharç unvanlı bir idare memuru ve bayraktarı vardı. Ortanın en kıdemlisine başeski, aşçıbaşısına usta, aşçı muavinine başkarakollukçu denilirdi.Örneklendirecek olursak;
101. orta imamlar ve din adamlarının yoğun olduğu bölüktürki bunlar savaşta askerle birlikte katılı ve imamlık görevlerini yürütürlerdi.
96. orta padişaha av esnasında eşlik eder ve av köpeklerinin bakımı ile ilgilenirdi.
57. 59. 67. ortalar istanbulda zabıta memurluğu görevini üstlenmişlerdir.
Yeniçeriler, başlarına börk denilen beyaz keçeden bir külah giyerlerdi. Bunun arkasında ise yatırtma denilen ve omuza kadar inen bir parça yer almaktaydı. Yeniçeriler börklerini eğri, subayları düz giyerlerdi.
Ayakkabıları şehirde ökçesiz yemeni, seferde yandan kopcalı bir çeşit çizmeydi. Zabitler (subaylar) sarı, neferler kırmızı sahtiyandan ayakkabı giyerlerdi. Ocak zabitleri her türlü tören ve ordu alaylarında özel üniforma kullanırlardı.
Hacı bektaşi velinin duasını alan bu asker sınıfı bektaşi tarikatı ile içli dışlı olup yine rivayet odurki kurulduklarında piri hacı bektaşi velinin bu askerlere çorba pişirdiği ve kazanında bu açıdan çok değerli olduğudur.Yani genel tyarih kitaplarında okuduğumuz kazan kaldırma tabiri yeniçerinin yemeğini pişirdiği kazanın et meydanına çıkarılmasından ibarettir.
Her ortanın kendine göre işaretleri olup bu sancaklar savaşlarda yada isyanlarda dikilirdi.
Kaldıkları yer eskiodalar yada yeni odalar kışlaları olup bu yeniodalar ortasında orta cami denilen mescitte toplanılır ve isyan bayrağı bu camiden kaldırılırdı.
Genel olarfak yeniçeri askeri teşkilatnın yaptığı isyanlar ve bu isyanların sonuçları yalancı tarih utansın dedirtecek boyuttadır.Ulemanın 2.mahmuta destek vermesinin nedeni
padişahın atmeydanına sancağı şerifi çıkartmış olmasıdır.Bu tepki ulemada istediği etkiyi bıraktığı gibi yeniçeriler dahi saray önünden bu durum karşısında odalarına çekilmiş ve orda telef olmuşlardır.
