Bugün yine üşüdüm biraz. Hele bir de sabahları beni öperek uyandıran sen yokken;battaniye sanki jilet, buzdan kalıp.Her sabah ki ritüeli bu sabah da tekrarladım. Telefonla uyandım, arayan sen değildin, sadece alarm. Biraz daha uyumak için erteledim yine hayatı. Beş dakika sonra yine aynı ses; Zakkum, Ah Bu Şarkıların Gözü Kör Olsun. Uyandım. Başucumdaki sehpanın üzerindeki sigara paketini iki parmağımla tutup yastığımın yanına aldım ve o acı gerçekle karşılaştım; pakette kalan tek dal sigara. Astrolojiden pek anlamam ama bir aslan olarak üşengeç olduğumu kabullenmişimdir her zaman. O paketteki tek dal sigara, ayağında çoraplarla ıslak terliklere basmak gibi irite edici bir durum.
En az beş denemeden sonra yanan çakmağın zayıf aleviyle yaktım sigarayı. Sırt üstü öylece uzanırken yatakta gözüm tavanda gezinen Ragıp
