bir cok ayetten anlasilacagi gibi sefaat hakki allah'a aittir. o diledigini affeder, diledigini affetmez. fakat hz peygamber'e sefaat yetkisi verilecegi sonucu cikan ayet ve hadisler de mevcuttur.
"bir de kendi gunahina ve mumin erkeklerle, mumin kadinlar icin magfiret dile" (muhammed 19)
"fakat o vakit sefaatcilerin sefaati onlara fayda vermez." (muddessir 48)
bu ayetler alimler tarafindan sefaatin varliginin delilleri olarak gorulmustur.
hz peygamber soyle buyurur:
"benim sefaatim ummetimden buyuk gunah isleyenler icindir" (tirmizi/ibn mace)
muhammed suresindeki ayetten anlasildigi gibi sefaat, allaha sirksiz, kufursuz, tertemiz yani allahin istedigi gibi, olmasi gerektigi gibi inanmis muslumanlarin affina vesile olabilmesi icin, peygamber ve bazi fanilere allahin verecegi bir haktir.
bu hakki ancak allah'in affedilmeye layik gordugu (o'nun diledigi) kimseler icin kullanabileceklerdir.
yani sefaatle alakali ayetlerin ve hadisleri dusundugumuz zaman;
allah'in bazi kimselere sefaat yetkisi verecegini lakin bu yetkinin ancak allahin izin verdikleri icin gecerli olacagini, dolayisiyla sefaatin allah'a ait oldugunu, allah istemedigi surece ayette buyruldugu gibi sefaatcinin sefaatinin fayda etmeyecegini anliyoruz.
bu sebepledir ki sefaati hz peygamberden degil, direkt olarak allah'tan istemeliyiz...
