çocukluğuma dönmek eskisi gibi arabada yıldızları izleye izleye uyumak,büyük aile masalarında olmak ,mesela arnavut kaldırımı adlı şarkıyı o halimle izlemek istiyorum. O zamanki hisleri kokuları eşyaları insanları anları o kadar özlüyorum.şimdi boş geliyor.kalabalık bir boşluğa düşüyoruz büyüdükçe.baloncuk misali uğurluyoruz sevdiklerimizi.hem de anlamadan...
en çok da umutlarının mutluluklarının bir gülümsemeyle yeşermesini özlüyor insan..anılarını da o duygulara yeniden varabilmeyi de özlüyor çoğu zaman...ama zaman seç demiyor,yaşa diyor.yapacak bir şey yok
