eve girdiğin an başlar , sofraya oturdugun an başlar , koridora baktıgın , koltuga baktıgın , yatagına baktıgın an başlar yoklugu .. ne sofralar sofra ne odalar oda ne aıle bır aıledır artık , koskoca bir eksiklik . Bir yere gittide gelicek diye kendını kandırma cabasıyla gecer gunler bır turlu kabullenemezsın. Artık hiçbirsey eskısı gıbı olmaz , herkes kendı halınde ama o ev ahalındekı herkesın ıcınde yasamaya devam eder .
