basit yaşamak için kendini zorladığın zaman değil, bunun kendiliğinden olduğu an'a varabilirsen mutluluğun resmini çizdiğin andır.
hayat; açken yediğin bir lokma sıcak ekmeğin lezzetinde, soğuktan donduğun an üzerine örtülen bir battaniyenin sıcaklığında, üzgünken sevdiğinin kollarında ve omuzunda olmanın tadında, çok susamışken su içmenin hazzında, anne kokusunda olur.
çünkü o zaman talebin ve beklentin az, farkındalığın fazla olur. keşke becerebilsek. keşke öğretilenleri reddedip sadeliğe ulaşabilsek, mutluluk ta hep bizimle olur.
mutsuzluğumuz meyve toplamaya gitmeyi planlarken yağan yağmurla olur, ona bile çözüm bulur bir kez de yağmur altında meyve toplarız.
