her zaman dış güzellikle omuz omuza mücadele veren, aslında çoğu zaman dış güzelliğe mağlub olan fakat değeri er geç anlaşılan yerdir.
zira aşk denilen duygunun felsefik olarak ta estetik olarak ta bilgi veya bilimsel olarak ta, hiç bir alanda tam olarak tarifi bulunmadığından, aşkın metafiziği de aslında öznel tanımlara gebe olacaktır.
fakat ilk etkileşim çoğu zaman dış güzellikle başlar. iç güzelliğin, daha doğrusu mantıksal düşüncelerin uyuşumundan doğan bir hoşlanma durumunun ardından gelen, dış güzelliğe duyulan hoşlantı da kendisinden önce gelen uyuşumla el ele tutuştuğu zaman, aşk dediğimiz şeyi ortaya çıkartıyor olsa gerek.
her ne kadar bir filozof, "aşk, doğanın insanlara üreyebilmeleri için oynadığı bir oyundur" dese de, günümüze kadar kurulan uygarlıklarda aşk her zaman sanatı yönlendirme gücünü elinde bulunduran bir şey olmuştur. bu sebeptendir ki aşk denilen hadisede güzellik, beğeni yargısı kesinlikle görece bir kavramdır.
kimi dış güzelliğe tutulur önce, kimisi de karşısındakinin kendisiyle uyuşan bakış açılarına, hayata dair duyduğu arzuların uyuşumuna aşık olur ve tensel çekimine de kapılır sevdiğinin.
işte bu da, eğer zoraki bir ayrılık ya da uzaklaşma yaşadıysa seven kişiye en ağır acıyı yaşatan aşk oluyor.
