üzerimdeki lanetlerden biridir. zamanında üzerime koşan 2 metrelik kangalın nefes alış verişleri ensemde patladığından beri vardır.
bu korku yüzünden çok eziyet çektim çok yol uzattım çok bir kuytuda bekledim.
en son dün saat gece 12 suları sokağın önüne 2 tanesi devriye geziyor alt sokaktan geçeyim diyeceğim orada da daha beteri, telefonla konuşunca korkum az azalır ama şarj da bitmiş ne yapsam ne etsem tek açık dükkan yok şöyle kaçma yolu müsait bir yerde volta atıyorum. derken karşıki sitenin güvenliği sırıta sırıta bakıyor.
yapacak bir şey kalmadı dayı dedim gel senle şu sokağa girelim. o puşt sanki bunu dememi bekliyormuş gibi kasıla kasıla geliyor sanki savaşa gidecek! "neyinden korkuyon la bu itlerin hoşşt lan hoşt goduhlarımın, askerde ne yapacan sen bu kafayla la" sanki benim elimde amk!
eyvallah dayı dedim eve girdim ama gene bir saat adrenalin etkisi kaldı üzerimde...
