Hayatımı anlamlı kılan şiirlerden bir tanesi. Şiir defterimin ilk sayfasında yer almakta. Her okuduğumda içim bir hoş olur hatta geçen gün ezberlemiş olduğumu fark ettim, ne mutlu bana.
Şiir, hapisteki Nazım'ın yazması ve Piraye'nin tamamlamasıyla oluşmuştur.
"ben
daha ölümü düşünmüyorum.
ben daha bir çocuk doğuracağım.
hayat taşıyor içimden.
kaynıyor kanım.
yaşayacağım, ama çok, pek çok,
ama sen de beraber.
ama ölüm de korkutmuyor beni.
yalnız pek sevimsiz buluyorum
bizim cenaze şeklini.
ben ölünceye kadar da
bu düzelir herhalde.
hapisten çıkmak ihtimalin var mı bu günlerde?
içimden bir şey :
belki diyor."
Kısmı Piraye'ye aittir. Bu şiirle birlikte Nazım Hikmet'e karşı hayranlık duymaya başlamıştım aşklarını imrenmiştim fakat Nazım'ın hayatını biraz inceleyince işlerin hiç de öyle olmadığını gördüm. Neyse. Şiir güzel. Çok güzel.
