itiraf etmeliyim ki ben de kendimi bu katagoriden sayabilirim. sene geçen sene.. ben o zaman tabi ilkokulda bilemedin ortaokuldayım. malumunuz devletin yatılı bir okulunda okuyorum. yaklaşık 500-600 erkek öğrencisi ve prosedür gereği 1 tane kız öğrencisi olan şirin mi şirin bir okuldu bizim okul, değil mi samet?
velhasıl o ortamda nasıl küçücük barzoların yetiştirildiğini tahmin edebilirsiniz. efendime söylim, tenefüslerde tüm erkek öğrencileri koro şeklinde o kızın arkasında yürürdük birbirimizden güç alarak yoksa cesarettimiz yok tek başına o kıza bakmaya da. ama amaçlarımız bireyseldi. ben mesela şöyle düşünürdüm: ee bu kız derste bana bakiy demekki beni seviyy.. yani kızın derste hasbelkader yüzünü bana çevirse bile bu onun bana aşık olduğunu gösteriyordu. ve mutlu oluyordum.. her sabah erkenden okula giderdim onun için. okulun bitmsini istemezdim resmen. yahu demiyordum kendime ''aa be mal çocuk o kız derste nereye baksa bakış açısına enaz bi 20 kişi düşüyor sana bakması ne anlam ifade eder ki?'' diyemedim ya la kendime o zaman içimde kalmış bende şuan sempatik bir ortam olsun diye burda diyeyim dedim. iyi ettim değil mi samet?
