zoraki tanımı geçtikten sonra çatır çatır laf sayabilirim.
ekmeğe çikolataya zeytine olan hasretimi falan geç de markete gittim. her şey o kadar anlamsız o kadar boş geldi ki...
varlığımı sorguladım adeta.
ama tezgahtaki muz öyle kokmayacaktı. o narları öyle görmeyecektim.
ömründe bir kere bile marketten kendine çikolata almamış annemin çikolata alacağı tuttu "ay canım çekti öyle görünce ben napiyim" dedi ya gözüme baka baka.
siz hiç yağsız ton balığı yediniz mi? yemeyin saman gibi. allah belasını versin bütün lıght ürünlerin. sütü süt degil, yoğurdu yoğurt değil.
yani bitsin bir an önce en azından sebze de yiyebileyim.
