insanlara sürekli şükretmeleri, elinde olanla mutlu olmaları ve yetinmeleri öğretilir. az mı gördük biz afrikalı çocukları, sakat insanları, kötü durumda olan insanları gösterip, bak haline şükret diyenleri?
peki bunun amacı nedir.
olay şudur ki, sen elindekiyle yetinmeyi bileceksin, daha fazlasını istemeyeceksin ki, senin sırtından geçinenler, emeğini çalanlar rahat rahat yaşamaya devam edebilsin.
senden kat be kat iyi durumda yaşayan bir insan gördüğünde, neden o böyle yaşıyor, ben niye yaşayamıyorum, sorun nedir? diye sormanı engelleyip, sana kötü durumda olanları göstererek 'öyle de olabilirdin, şükret haline' diyen bir sistem var ortada.
böylece haksızlığa boyun eğeceksin.
bu kapitalizmin, emperyalizmin gereğidir.
ortadoğunun petrolüyle, afrikanın madenleriyle amerika ve avrupa zengin olurken, buradaki insanlar onlara verilen azcık şeyle yetinip şükretmek yerine, seslerini çıkarıp haklarını almalıdır.
biz, bizden alınan onca vergiye, onca zamma karşı, asgari ücrete gelen azcık bir zamma sevinip şükretmek yerine, emeğimizin karşılığını istemeliyiz ve almalıyız da.
ben demiyorum ki hiçbir şeyden memnun olmayalım hep mırın kırın edelim. demek istediğim, bu kadar büyük bir gelir adaletsizliğine, böyle sömürülmemize karşı çıkalım. elimize verilen küçük bir ekmek parçasına şükretmek yerine, hakkımız olan yemeği alalım!
