insanların, kin, nefret, hor görme gibi şeyleri bir yaşam standardı haline getirmesi ve kendinden başkasını düşünmeme, kendi gibi düşünmeyenden başkasını dışlama gibi özellikleri yüzünden saygının yok olması, yanında sevginin de nasibini alması durumudur.
herkes, "saygı duy, saygı göster." sözünü kullanır fakat çoğu insan kendi ağzından çıkan, kendi savunduğu, "saygı duy." görüşünü uygulamaz. insanlar, düşündüğü şeyin tam aksini yapar. bu da ortaya atılan birçok lafın, bir takım kişiler tarafından doldurulamaması sebebi ile her gün çığ gibi büyüyerek dünyayı kirletir.
saygının olmadığı toplumlarda ilericilik olmaz. "ben" yerine "bir başkası" diyemedikten sonra, "benim fikrim" yerine "bir başkasının fikrini" hoş göremedikten sonra o toplum kaldığı yerde debelenir durur. yaşadığımız dünyayı bencilliğimizle kirletiyoruz, mahvediyoruz. "ben" saplantısından çıkamıyoruz. herkes bizim gibi düşünsün, bizim gibi yapsın, bizim gibi yaşasın istiyoruz. fikir ayrılıklarına tahammül yok, illa "benim doğrum olacak" şeklinde bakıyoruz. insanları kısıtlıyoruz, baskı yapıyoruz. "ben" saplantısı yüzünden sevgiyi de karalıyoruz. her daim kendimizi düşünüyoruz, kendimizi, karşımızdakinin yerine koyamıyoruz. bunu denemiyoruz bile...
sevgi güzeldir, masumluk kalmasa bile sevgi her daim güzeldir. insan sevgisi, hayvan sevgisi, bitki sevgisi, bir eşyaya duyulan sevgi, bu ne olursa olsun. çiçek sulayıp gülümsemek, sokakta bir kedi görüp sevmek, insanlara şefkat göstermek, bunlar yavaş yavaş tarih oluyor... en yakınlarımıza katlanamıyoruz, yüzlerine bakmıyoruz, sürekli şikayet ediyoruz, tek derdimiz, "o ne yapmış, bu ne söylemiş, şu ne giymiş." başkalarının fikirlerini saplantı haline getiriyoruz, ama kendi fikirlerimizi es geçiyoruz. "yeter ki arkamdan konuşmasınlar, onlara göre davranayım" durumundayız. hoş görmek insanların yüreğinden siliniyor. ortaya çıkan tek şey ise, "para."
"ben kazanayım da doğa mı katlediliyor, hayvanlar mı ölüyor, insanlar mı kayıplara karışıyor, umurumda olmaz!" canlılara değer vereceğimize, koruyup, kollayacağımıza, paraya değer veriyoruz. para, sevgiyi çalıyor.
dünya değişir, düzen değişir, insanlar değişir, ama değişmeyen, yok olmayan tek şey saygı ve sevgi olmalıdır. saygı ve sevgi olmazsa insanlık göründüğünden daha iğrenç bir hal alır.
saygımızı koruyalım, saygı bekleyeceksek önce saygı duyalım...
