Başlığa bakıp hemen fesatlanmayın, bi durun da... Önce tanım: Küçük bir çocuğun, babasının başını derde sokabilecek beyanıdır.
Efendim, olay şöyle vuku bulmuştur. Bir zamanlar anadolu'da,şirin bir köyde öğretmenlik yapan hocamızın 7-8 yaşlarında bir oğlu varmış. Bu delikanlıya babası mantar tabancası almış. Bu yeni oyuncağını pek seven çocuk, elinden düşürmez olmuş. O zamanlar ortalık karışık olduğundan, güvenlik amaçlı, babasının da bir ruhsatsız tabancası varmış. Çocuk, bunun yerini iyi bilir fakat asla kurcalamazmış. Gel zaman git zaman, bir gün köye jandarmalar gelmiş, hoş beş sohbetten sonra, jandarma komutanı çocuğun elindeki mantar tabancasını almış, evirmiş çevirmiş seviyor musun çok tabancanı diye sormuş. Bizim ufaklık, burada patlatmış bombayı, "babamın da var tabancası. Benimki yakar, babamınki deler." Neyse ki jandarma komutanı anlayışlı biriymiş de, bir iki nasihatla atlatmış olayı hocamız. Çocuklar böyle de doğrucu davuttur. Siz siz olun onları silahlardan uzak tutun e mi... *
