bu ülkede çok hırsızlıklar döndü, halk çok ezildi. bunları zaten herkes söylüyor. türkiye cumhuriyeti tarihi birçok yanlışlarla doludur. ve ne yazık ki türkiye cumhuriyetinin kurucusu mustafa kemal atatürk bugün heykellerle yaşıyor. kemalistler adam tabulaştırmayı seviyor. bana kalırsa dünya üzerinde hiçbir kişinin heykeli olmamalı. heykeli dikilen adam o an ölmüş demektir. ülkemizde o kadar çok atatürk büstü, o kadar çok atatürk heykeli, o kadar çok atatürk fotoğrafı var ki, bunlara harcanan paralarla ne okullar ne hastaneler yaptırılır, ne fabrikalar açılırdı.
bendeniz kemalist bir insan değilim, hatta türkiye cumhuriyeti tarihi ile kavgalı olduğum bile söylenebilir. herhangi bir ideolojiye mensup değilim, çünkü henüz kendi beynime ipotek koyacak kadar bunadığımı düşünmüyorum. lakin, ilginçtir, bir ideolojiye en çok zarar veren o ideolojinin taraftarlarıdır. mesela karl marks hayatı boyunca bize kapitalist sistemi anlatmıştır. dönemin koşulları incelendiğinde marks'ın bahsettiği şeyler bir öngörüden ziyade yol göstericidir, nasıl kapitalist olunacağını anlatır. aynı şekilde sovyet sosyalist cumhuriyetler birliği dünya üzerinde reel sosyalizmin neden uygulanamayacağına dair en acı örnektir. bugün che guevera tişörtüyle dolaşan devrimci arkadaşlarımız, kendi ideolojilerini kapitalizme adeta meze olarak sunmaktalar. bir ideolojinin taraftarı olmak o ideolojinin karşısında duran nesneleri veya izmleri aşırı derecede önemseyi gerektirir ki bu da zıt bir durum yaratır: karşı olunan ideolojiyi, o ideolojiyi benimseyen insandan daha fazla önemsemek(kayda değer bulmak).
konuyu toparlayacak olursak, bir yere atatürk heykeli mi dikilmiş, 4 milyon lira değil 4 trilyon lira da olsa, eleştirmekle birlikte umrumda da değil. bir siyasi liderin heykelini dikerek o lideri küçük düşürdüğünüz yetmiyormuş gibi kendi ideolojinize de ihanet ediyor, karşı kutba büyük kozlar veriyorsunuz.
