merzifon oto sanayisinde oto elektrikçisidir. elinde orijinal bir murat 124 vardır. dükkanda durur öyle. cem yılmaz istemiş, vermemiştir. kendi ifadesiyle diyaloğun bir kısmı şöyledir.
cy:cem yılmaz
bu: basri usta
m: menajer
cy: selamünaleyküm.
bu: vaaay aleykümselam.
cy: tanıdın mı beni?
bu: tanımaz olur muyum, sürekli müşterimizsin, hoşgeldin.
(kahkahalar)
m: amma salladın basri usta, cem yılmaz bu. meşhur.
(kahkahalar)
bu: ya ne bileyim, önce de gelen müşteriyse ayıp olmasın dedim, hani gözüm de ısırıyor.
arabaya bakarlar. cem yılmaz arabayı ister.
cy: tamam, alıyorum.
bu: hooop, araba satılık değil ki!
cy: niye usta, parasıyla değil mi?
bu: değil, her şey zenginde mi olacak, bu da fakirde dursun.
arabayı tofaş'tan da, ankara'dan da ve daha bir çok yerden koleksiyoner istemiştir. araba merzifon oto sanayide basri ustanın dükkanında durmaktadır. senede bir iki gün dükkandan çıkar.
sordum basri ustaya, senden sonra çocuklara kalacak, ne vasiyet ettin, satmayacaklar mı?
el cevap: ben öldükten sonra bana ne arabanın akıbetinden. hiç de bişey vasiyet etmedim.
sır gibi adamdır basri usta. gidersin çay ısmarlar. ufak tefek işini halleder. borcunu sorarsın, bir dahaki sefere iki çay içersen şimdi borcun yok der yollar.
mübarek güzel insan.
arabayı ben de inceledim. herşeyi orijinal mi usta bunun dedim. yok dedi, motor yağı değişmiş. orijinal değilmiş.
