hayatında hiçbir zaman öteki olmamış; kendine hoşgörü dini diyen semavi dinlerce sırf farklı olduğu için itilip kakılmamış; azınlıkta kalmamış; sırf insani bir hakkı olan vicdani tercih meselesi yüzünden sevdiği biriyle vedalaşamamanın nasıl bir acı olduğunu bilmeyen; o ateistin namaz kılmadığı zaman karşılaşacağı muameleyi görmezden gelip "yoktur öyle şey elhamdülillah" buyurup kendine iyi insan diyebilen kişilerin münafıklıkla, saygısızlıkla ve ikiyüzlülükle, "rol kesmekle" aleni bir şekilde yaftalayıp fındık kadar beyinlerini ve olmayan vicdanlarını tatmin ettikleri "insandır".
