sırf o havaya girebilmek için, zorla bir arkadaşımdan parliment almıştım, bi den. orta düzeydeki boyutlara sahip, pencereleri kapanmış bir odanın ortasındaki biralara yumulmuş dört kişiydik ve içimizde tiryaki sayılabilecek tek kişi vardı. kendi tiryakiliğinden şikayet eder ve bir türlü bırakamaz, bizimde içmememizi isterdi. sigarayı iki parmağımın, işaret ve orta parmağımın arasına aldım. dengede tutması dışarıdan göründüğü kadar kolay değildi, bende baş ve işaret parmağımın ucuyla tutup eğilierek içime çektim. odanın çoktan dumandan göz gözü görmeyecek hale gelmiş olmasından dolayı, dibimde tüten sigaranın kokusunu alamıyordum. içime dumanları tıkarken tüm artı ve eksilerin farkındaydım. havalı olmaktan öte bir şeylere bağımlı olmak istiyordum. boğazım yandı, ciğerlerim anında gerildi ve içimde nedensizce tuttuğum duman kütlesini salıverdim. ne tadı vardı ne de zevki, kafayı güzelleştirdiğide yoktu. bu ne lan deyip aldığım yere geri verdim sigarayı. etrafımdakilerin kahkahalarını tek bakışımla dondurabilmiştim, bi kaç gün önce yaşadım bunu sözlük. üniversitede başlarım artık.
tanım: havalı mı? belki otlanma olayı yüzünden çevre yapabilir.
