son ve başlangıç denmiş. doğrusu: sonun başlangıcı olmalı. bu kadar komplike ve kendisine hizmet edilen bir nesne-insan-saprofitlerin akşam yemeğinden daha öte bir yerde olsa gerek. binlerce anı, iyilik, kötülük, sevinç, keder, muhakeme, muhasebe, kararlar ve neticelerinin sahibi kurtlara yem olacak demesin kimse. buna inanmadığım gibi alaya da alırım çok fena. zaten atelerden türeyen, onların daha yumuşakçaları türünde -kararsız- ve simbiyotik ilişkideki agnostiklerden de gına geldi. lan olm bırak! sen ölümü öldürebiliyor musun bir şekilde...mesele bu. tersten bakarsak hayata anlam yüklemeye çalışmış oldum, tamam ulan! deliyim ben!
edit:
bu entry tek başına-bağımsız-okunduğunda; hassaten son cümle üzerinden okurun kafa karışıklığı yaşaması normaldir. hayat başlığını inceledikten sonra devam ediniz.
