Aslında iki zıt akım gibi görünür hümanizm ve milliyetçilik. Özüne bakarsak da uzak olmadığı aşikardır. Milliyetçiliğin kökeninde kan, nefret, ölüm yoktur. Bir düşüncede kan, nefret ve ölüm olamaz. Kan, nefret ve ölüm dediğimiz ancak insanların davranışlarında olabilir. Milliyetçilik dediğimiz kavram da olayı daha da irdelersek kendi içinde hümanizm akımını barındırır. Şöyle ki insanların sözde bildikleri milliyetçilikte kendi ırkını -Ki ırk demek ne kadar doğru olur? Doğru bulmasak dahi artık zihnimize yerleşmiştir bu ırk kelimesi.- kucaklama durumu vardır. insanları kendi ırkından olarak kategorize etse dahi özdeki insan kucaklama olayı hümanizm kapsamındadır.
