--spoiler--
Mahallemizde Pampupu isminde bir dilenci vardı. Samsun'da benim yaşlarımda olanlar onu gayet iyi bilirler. Ben Samsun Ulugazi Mahallesi'nde doğmuştum. Pampupu diye takma bir isim, ne olduğunu bilmiyorum, çünkü böyle bir şarkı söylüyordu. "Pampupu" diye diye bir şarkı söylüyordu. Ne anlama geldiğini de bilmiyorum. Ve ayağı yalınayak, ayağı çıplak, üzerinde bir şal var, üstü başı yırtık bir şekilde, bir elini beline koymuş, bir eliyle dilenir vaziyette dolanırdı. Ayağı da aksardı. Böyle giderdi, yürürdü...
"Ve bizim yanımızda komşu Ayşe hanımın evi vardı, onun kapısına gelirdi. Kapıda elindeki bütün ne varsa, para, yiyecek varsa, kapıya bırakırdı. Ondan sonra,
"- Ayşe hanım, Ayşe hanım, bana kızını vericen mi? diye söylerdi.
"Ve birkaç defa söyledikten sonra orayı terk ederdi. fakat, herkes onu tanımadığı için alay ederdi, taş atardı, birşey yapardı...Canı yanardı, o yine de pampupu şarkısını söyleyerek giderdi. yani o Pampupu, biz ona Pampupu diyorduk, beni son derece etkilemişti.
"Sonra öğrendim ki, pampupu bir zamanlar bir aşka tutulmuş. Çok büyük bir aşka tutulmuş.Ve neticede istediğini de vermemişler ona. Ve zamanla Pampupu bu hale gelmiş, meczup olmuş, yani adeta aklını yitirmiş. Çok üzülmüştüm, gözlerim dolu dolu olmuştu. Ve beni hep etkilemiştir bu Pampupu olayı. Daha sonraki yıllarda yapmış olduğum Dilenci isimli bestemin asıl kaynağı bu Pampupu'dur. Bu, Pampupu'nun hikâyesidir. Ona atfetmiştim bu bestemi.."
--spoiler--
