formamı giydim.. az sonra arenaya gitmek için evden çıkıcam. ama oturduğum yerden kalkamıyorum, defalarca gittiğim stada sanki ulaşamayacakmışım gibi geliyor. rüya gibi geliyor her şey.
işten geldiğimden beri şampiyonlar ligi müziğini dinliyorum. hipnotize oldum hepten. o kadar özledim ki bu duyguyu, hala hayal gibi, parçalı forma arenanın zeminine çıkana kadar da rüyadan uyanabileceğimi sanmıyorum.
ayrıca tüm medya maçın sonucuna odaklanmış durumda ve herkes galibiyet bekliyor. benim umrumda değil sonuç. aslanlar gibi mücadele edip bu platformu ne kadar çok hakettiğimizi göstereceğimizden en ufak bir şüphem yok.
