katatonia'nın tartışmasız en iyi albümüdür.
bunda akerfeldt'in brütlerinin etkisi ayyuktadır.
klasik doom metal'den farkı, mevsimi, havası tam olarak sonbahar değil de, hani, yazın, ılık bir günde hava kapanır ve soğur, yağmur yağar, rüzgarlar birden harekete geçmeye başlar, ürperirsiniz, umutlarınız kırılır ya, işte öyledir.
brave ve murder birer senfoni gibidir.
day cleandir, üzer...
ardından rainroom gelir, clean bölümleri day'in verdiği üzüntüyü unutturur, resmen canınızı acıtır.
gerisini de dinlerseniz, sağlınız tehlikeye girer.
özetlemek gerekirse
"yavaş bir sahne gibi, bütün inancımı kaybediyorum,
ve sen, yaşamsız bir hareketin içinde ölmüş gibi yürüyorsun"
diye bir serzenişte bulunmaktır, ölüp giderken, hayalleri kırılan sevgiliye.
