ben sadece taraftar gözüyle bakıyorum.
kışın kar yağdığında bile maçtayım,otobüsteyim,mecidiyeköydeyim,hatta halkalıdayım.
cüzdanım boşlıyor,yeri geliyor polisten dayak yiyorum,yeri geliyor eve 3 te gidebiliyorum.
işimi gücümü bırakıp,bu saçmalıklarla uğraşıyorum.
sadece o 11 kişi ve tek isim için.
kimin kaç para alacağı,sözleşmeler,profesyonellik anlayışı...
bunlar benim umrumda olan şeyler değil.
ben 20 sene bir futbolcu izliyorum,onun için maça gidiyorum,yeri geliyor en iyi arkadaşımla kavga ediyorum.
bir gün geliyor 20 sene izlediğimiz çocukluk kahramanı kariyeri için ben ve benim gibi binlerce,milyonlarca insanı yüzüstü bırakmış. adı biraz daha duyulsun diye başka bir yerde.
bir gün geliyor o isim yuvasına darbeyi indiriyor. boynuz kulağı geçsin derdinde.
eyvallah o zaman. eyvallah bülent demek gerek.
sen al istediğin kadar doları,duyur adını.
ama bizim kaderimiz tek. insan bir kere aşık olurmuş,sense hiç sevmemişsin.
özlersin ama mecidiyeköy'ü bülent. ben gene giderim her hafta,doya doya yaşarım aşkımı.
lakin bir gün gelir kimse hatırlamaz senin adını,sen yaşayamazsın tekrar aynı aşkı.
