bugün yaşadım. ben ve arkadaşım yürüyoruz konak katlı otoparkın oralardan, iki lisesi önce bir süzdü bizi, sonra buraya dökmek istemediğim bir muhabbet çevirip kikirdediler; şimdi ergenler çekilmez diyerek hızla soldan geçtim arkadaşım da şaşkın peşimden yardırıyor. yürürken espri döndü aramızda, bizim kahkahalara arkadan şımarık ve şıllıkça gülüşmeler eşlik edince dedim sıçtık sağlam kaşar çıktılar. yol bitene kadar arkadan resmen taciz edildik ama kendime olan utancımdan dönüp iki laf diyemedim. (bkz: cevab veremedi)
ne hale geldi lan dünya.
not: burada yakışıklı olduğumu vurgulamıyorum ha, aksine arkadaşım yüzünden oldu sanırım. kim bakar benim gibi saç sakaldan oluşan adama.
