aslında yalnızlık güzeldir. ama sınırını bilmek gerekiyor. yalnızlık bir iyileşme süreci olmalı insan için ama çağımızın insanında durum farklı. bu zamandaki yalnızlık eski yalnızlıklar gibi değil. insanlar gibi duygular da evrim geçirdi, değişti, yozlaştı, durdurulamaz bir hale geldi. şimdi yalnızsan hastasın, ve yalnızlığın bitmedikçe hastalığın ağırlaşıyor. kalabalıklar içinde yalnız hissetmekse bir zamanlar şairlerin ilham kaynağıyken şimdi çağın nevrotik kişiliklerini yaratıyor.
bir zamanlar iyileştirirdi, yaraları sarardı yalnızlık. şimdi yaraları deşiyor...
