çok zordur. jilet kesiğine limon kolonyası döküp "acımadı ki" demek gibidir. isteyen taraf olunca, kuyruğu dik tutmaya çalışmak gibi bir durum da olmaz. ezilirsin, un ufak olursun. aklından geçenleri söyleyebilsen keşke, söyleyemezsin zira laf kalabalığı yaptığının düşünülmesinden korkarsın.
hele bir de çıkış yolları kapanmışsa ezelden, söylenecek en ufak bir cümle bile akıtır gözyaşlarını. ağlayamazsın tabi karşısında. daha fazla ezilip yok olmaya ne hacet. kuyruğu yine de dik tutmak gerek. başka zaman olsa bacağına sıçsalar kırılmazsın ama mevzu borç olunca hamile göbeği gibi olur ruhun. gerilir, her an çatlayacak kadar hassaslaşır.
haline ağlarsın ve bilirsin ki, hayatın boyunca hiçbir koşulda bu kadar acımayacaksın kendine. siktir edersin sonra da, ölümden öte köy mü vardır dünyada.
