Övgülerin yetersiz kaldığı yerdeyiz. Buna sadece çok güzel demek basit olur. Öyle ki bu şarkıda vokal yoktur. Elektro gitarlarla akustik gitarın birleşiminden doğan eşsiz bir ahenk vardır. Akustik gitar müziği oluşturur, elektronun biri konuşur diğeri ağlar. Hayatla ölüm, aşkla nefret, sevinçle hayalkırıklığı arasındaki çizgiyi gösterir. Başladığında sizi hayattan alır bittiğinde geri bırakır. Chuck schuldiner belki öleceğini bilerek yazmıştı bu şarkıyı, sanki "ruhunun sesini" dinlemiş gibi...
