taze durmayı unuttuğum şu şubat gününde
ben nasıl naif olsam
söyledim pek ince işlerim ben
sen bakar, dalar, konuşur ve şahlanırsın*
birden susturdum tüm dünyayı sen konuş diye
nasil sararsin kendini ilk defa toslayınca bir incelik abidesine
yarattın yenisini...
bildiğim tüm küçük hayatlar yıkık ya
sen onarma istemem
sevdiğin bu gözler sessizse
inan çok çok uzakta gerçeğim
koş dur, buyulu renkleri arasında bu gezegenin
herşeye sahipsin
emin ol bu içtenlik senin
ben zaten yaşarken bambaşka bir alemde
bildiğim tüm küçük hayatlar yıkık ya
ben onarma istemem
sevdiğin bu gözler sessizse
inan çok çok uzakta gerçeğim
sen kucuk prensim, varliginla fethettin mi sandin garip dunyamı?
bosa saydigin bak bunca beden zaferde, benimle yillar sonra
