Hayat akıp gidiyordur kaldığı yerden, giden aldırış etmez kalana, kalamayana. bir 'sıkışmışlık' hissidir. bir kıstırılmışlık hali, sonu çaresizlik!..
aşk acısıyla ilgili en acımasız duygudur, çaresizlik!..
çaresizlik, delice dokunmak istediğin, gözlerinin içine akmak istediğin insana asla dokunamayacağını, onun kalbinde sana yer olmadığını bilmek ve bu durumu değiştirebilecek hiçbir şey yapamamaktır.
bu duruma karşı geçici çözümler üretilir; "kendinize hakim olun, aşkı unutun, onu unutun, sakin olun, hayat devam ediyor..."
oysa bilirsiniz ki, onsuz hayat devam etse de, o hayattan bir bok anlamaz insan.
ve anlarsın zaman hiçbir şeye ilaç olmuyor. yaraları kapatmadığı gibi daha da derinleştirir. ve gün gelir yaranıza bir darbe daha indirir. bu yüzden yara ne kanar ne kabuk bağlar. ortada bir doyumsuzluk, bir yarım kalmışlık var çünkü.
